Men kan zich afvragen hoe haalbaar de klimaatdoelen zijn. In de Urgenda-zaak legde de rechter de Nederlandse staat op om de CO2-uitstoot in 2020 met een kwart te verminderen. En in 2030 moet het klimaatbeleid in ons land leiden tot een reductie van 50 procent. Niet alleen zijn de plannen erg ambitieus, vraag is ook wie het gaat betalen.
Premier Rutte gaf in januari 2019 aan dat het kabinet de ambitie had om de klimaatdoelen van 2020 te halen. De noodzakelijke maatregelen daarvoor moeten:
Eerdere doelstellingen, in 2013 afgesproken in het energieakkoord, werden overigens niet gehaald:
Alleen immense ingrepen kunnen de klimaatdoelen in Nederland nog doen slagen. In onze buurlanden daarentegen ging de CO2-uitstoot wel al fors omlaag. In Duitsland en Engeland bijvoorbeeld waren daar geen rechtszaken voor nodig:
De aanpak verschilde weliswaar op punten, maar er was één overeenkomst. De kolencentrales eruit, duurzame energie erin. Welk een contrast met ons land. We gelden als absolute achterblijver in Europees verband. In vrijwel alle lidstaten ging de uitstoot vanaf 1990 sterk naar beneden. In ons land bleef het aandeel fossiele brandstof al die jaren te hoog. We leunden te zeer op het Groningse aardgas.
De politiek moet zich ook nog uitspreken over de kosten van het klimaatakkoord. Maar dat debat zal niet zozeer gaan over de kosten maar meer over de kostenverdeling. De vrees bestaat dat men de zogenaamde energietransitie vooral op de burger zal afwentelen:
Rob Jetten (D66) wilde de burger in dat verband geruststellen. De overheid zou immers royaal subsidies verstrekken. Maar hij vergat erbij te vertellen dat u en ik het geld voor die subsidies bij elkaar moeten brengen. Het ene deel van de samenleving wordt financieel geplukt, om het andere deel tot aanschaf te verleiden van zaken die geen merkbare invloed op het klimaat hebben.
Ambitie van kabinet om klimaatdoelen te halen
Premier Rutte gaf in januari 2019 aan dat het kabinet de ambitie had om de klimaatdoelen van 2020 te halen. De noodzakelijke maatregelen daarvoor moeten:
- uitvoerbaar en betaalbaar zijn;
- draagvlak bezitten;
- en politieke steun hebben.
Energieakkoord 2013 was te hoog gegrepen
Eerdere doelstellingen, in 2013 afgesproken in het energieakkoord, werden overigens niet gehaald:
- de uitstoot van CO2 nam toe door de economische groei;
- van energiebesparing was onvoldoende sprake;
- en de doelstelling voor het aandeel duurzame energie werd evenmin behaald.
Reductie CO2-uitstoot slaagde wel bij de buren
Alleen immense ingrepen kunnen de klimaatdoelen in Nederland nog doen slagen. In onze buurlanden daarentegen ging de CO2-uitstoot wel al fors omlaag. In Duitsland en Engeland bijvoorbeeld waren daar geen rechtszaken voor nodig:
- de oosterburen stoten 28% minder broeikasgassen uit dan in 1990;
- en de Britten halveerden hun uitstoot nagenoeg. Hun CO2-uitstoot is weer terug op het peil van 1890!
De aanpak verschilde weliswaar op punten, maar er was één overeenkomst. De kolencentrales eruit, duurzame energie erin. Welk een contrast met ons land. We gelden als absolute achterblijver in Europees verband. In vrijwel alle lidstaten ging de uitstoot vanaf 1990 sterk naar beneden. In ons land bleef het aandeel fossiele brandstof al die jaren te hoog. We leunden te zeer op het Groningse aardgas.
Wie gaat de energietransitie betalen?
De politiek moet zich ook nog uitspreken over de kosten van het klimaatakkoord. Maar dat debat zal niet zozeer gaan over de kosten maar meer over de kostenverdeling. De vrees bestaat dat men de zogenaamde energietransitie vooral op de burger zal afwentelen:
- een hogere gasrekening;
- torenhoge leningen voor de aanschaf van warmtepompen;
- peperdure elektrische auto’s die nog niet eens onze caravan mogen trekken.
Subsidies: een sigaar uit eigen doos
Rob Jetten (D66) wilde de burger in dat verband geruststellen. De overheid zou immers royaal subsidies verstrekken. Maar hij vergat erbij te vertellen dat u en ik het geld voor die subsidies bij elkaar moeten brengen. Het ene deel van de samenleving wordt financieel geplukt, om het andere deel tot aanschaf te verleiden van zaken die geen merkbare invloed op het klimaat hebben.
Reacties
Een reactie posten